Kiedy miałem siedem, może osiem lat, chciałem zostać najlepszym tenisistą na świecie i wygrać Wimbledon. Ale potem zacząłem mieć nowe, większe marzenia i wyznaczać sobie nowe cele. Nigdy bym się jednak nie spodziewał, że kiedyś będę stał tu, przed wami, rozmawiając o tym, jak to jest mieć 24 tytuły wielkoszlemowe.* Te słowa Novak Djoković wypowiedział 10 września 2023 r. po wygraniu finału US Open, zdobywając swój 24. tytuł w Wielkim Szlemie, więcej niż jakikolwiek inny tenisista wśród mężczyzn i tyle samo, co Margaret Court, rekordzistka wśród kobiet, która rekord ustanowiła na początku lat 70. Obecnie Djoković jest najwybitniejszym zawodnikiem w historii tenisa, zostawiając konkurencję daleko w tyle. W trakcie swojej dotychczasowej 21-letniej kariery jest najlepszy nie tylko pod względem wygranych meczów w turniejach wielkoszlemowych, ale na swoim koncie ma także największy odsetek zwycięstw wśród zawodowych tenisistów, wyprzedzając Rafaela Nadala oraz Rogera Federera. Przy tym, nikt z tenisistów i tenisistek nie był tak długo liderem rankingu WTA, jak Djoković (428 tygodni). Mało tego, podczas gdy Nadal i Federer są już na sportowej emeryturze, Djoković jest w grze. Mając obecnie 37 lat cały czas ma motywację, aby wygrywać i pisać kolejne rozdziały swojej tenisowej biografii. A o tym, jak dotychczas ona wyglądała, przeczytasz w książce Novak Djoković. Tenisista wszech czasów.

Czytając książkę będziesz wiedzieć także:
- jak Novak, jako mały chłopiec, trenował tenis podczas gdy jego kraj był bombardowany,
- który tenisista był największym idolem Djokovicia i wywarł na niego największy wpływ,
- jak ważne są marzenia, wiara w siebie i wsparcie bliskich w trakcie sportowej drogi,
- jak tenisista dobierał członków swojego zespołu i którzy trenerzy odegrali najważniejszą rolę w jego karierze,
- jakie są mocne strony Novaka na korcie,
- jaką rutynę przed treningami oraz meczami stosuje tenisista,
- w czym pomagają Djokoviciowi regularne sesje jogi,
- jak kluczowa jest dla tenisisty regeneracja oraz na co szczególnie zwraca uwagę,
- jak z technicznego punktu widzenia wygląda bekhend, forhend, serwis oraz return Novaka,
- jaką mentalną strategię wykorzystuje tenisista, kiedy w trakcie meczów publiczność skanduje nazwisko przeciwnika,
- jak radzi sobie z negatywnymi myślami podczas meczów,
- kim była postać tzw. Djokera w trakcie kariery Djokovicia,
- jak ważny jest rozwój siebie, praca nad sobą, aby móc stawać się coraz lepszym sportowcem,
- jak długo trwał najdłuższy finał turnieju wielkoszlemowego w historii tenisa, w którym udział brał Djoković,
- który moment według tenisisty uważa za najtrudniejszy w całej swojej karierze,
- jak przejście najpierw na dietę bezglutenową, a potem wegańską wpłynęło na formę fizyczną i psychiczną Novaka,
- jakie rutyny przed snem stosuje tenisista,
- jak to jest grać na korcie w tzw. stanie flow,
- dlaczego w trakcie pandemii COVID-19 Novak odmówił zaszczepienia się,
- co już tradycyjnie tenisista robi po wygraniu Wielkiego Szlema na Wimbledonie,
- co było największą motywacją Novaka na początku tenisowej drogi,
- oraz która wygrana z czterech Wielkich Szlemów jest dla Djokovicia najbardziej wyjątkowa.

Opinia o książce: Jedna z nielicznych sportowych biografii, która łączy ze sobą dwie rzeczy. Z jednej strony autor w bardzo ciekawy sposób przedstawił tenisowe oraz prywatne życie Novaka Djokovicia. Historia serbskiego tenisisty ukazana została od samego początku, kiedy to jako małe dziecko trenował po kilka godzin dziennie na kortach bombardowanych przez samoloty NATO, aż do momentu – kiedy już jako doświadczony tenisista – wygrał złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu, a następnie 24. tytuł wielkoszlemowy. Dodatkowo dzięki książce można lepiej przyjrzeć się grze tenisisty, jego treningom, niekonwencjonalnej diecie, nieustannej pracy nad sobą, trzymaniu się swoich wartości i podążaniu własną ścieżką oraz niekończącej się walce (nie tylko z innymi zawodnikami) o kolejne tenisowe osiągnięcia. Jednocześnie historia tenisisty przeplatana jest infografikami pokazującymi najważniejsze statystyki dotyczące gry Novaka oraz opisami najważniejszych meczów, które doprowadziły go na sportowy szczyt. Z drugiej strony wielkie brawa dla autora oraz wydawnictwa za to, że treść merytoryczna została super dopełniona wizualnie: twardą oprawą książki, dobrej jakości papierem oraz wieloma zdjęciami Novaka z kluczowych momentów w trakcie jego kariery. Podsumowując, książka jest bardzo dobrze napisaną sportową biografią, którą warto aby przeczytali nie tylko fani tenisa oraz Djokovicia, ale także sami tenisiści, którzy chcą mieć pełniejszy wgląd w umysł wybitnego sportowca, aby lepiej zrozumieć co doprowadziło go do bycia tenisistą wszech czasów.

Lekcja mentalna od Novaka Djokovicia: Zdałem sobie sprawę, że doszedłem do takiego miejsca w moim życiu i karierze, gdzie muszę trochę popracować i próbować zrozumieć samego siebie na dużo głębszym poziomie niż wcześniej. Przykładałem ogromne znaczenie do wygrania French Open i wszystkich czterech turniejów wielkoszlemowych. Wydaje mi się, że zbyt duże znaczenie. Moje szczęście zależało od tego, czy wygram czy nie. A potem odkryłem, że nawet jak wygrywam, to nie czuję się spełniony, czegoś mi brakuje. Czy było gdzieś we mnie ciemne miejsce, gdzie mały chłopczyk schowany w kącie płakał i domagał się uwagi? Zostawiłem tego dzieciaka na boku i on nie mógł dorosnąć. Rozwijałem się jako tenisista, ale emocjonalnie już nie.* Słowa Djokovicia pokazują, że sportowiec kiedy rozpoczyna drogę w swojej dyscyplinie, często już od dziecka trenuje, skupiając się w dużej mierze na rozwijaniu umiejętności stricte technicznych czy fizycznych. Sportowo te dziecko dorasta, jest coraz lepsze. Pojawiają się pierwsze efekty, puchary, medale, które dodają wiary w siebie, napędzają dalszy rozwój i jeszcze bardziej zwiększają chęć wygrywania. Ale na pewnym etapie kariery, zarówno tej juniorskiej, jak i profesjonalnej, wcześniej czy później przyjdzie moment, że aby wejść na wyższy poziom w swojej sportowej dyscyplinie, trzeba czegoś więcej. Jak to określił Novak, trzeba trochę popracować i próbować zrozumieć samego siebie na dużo głębszym poziomie niż wcześniej.* Chodzi o to, aby rozwijać się nie tylko jako sportowiec, ale również jako człowiek. Chodzi o to, aby nasze wewnętrzne dziecko było nie tylko lepsze pod względem sportowym, ale również emocjonalnym. Kluczowe jest, aby sportowiec zaczął głębszą pracę nad sobą, budując samoświadomość, a więc wiedzę o sobie samym, która - jak pokazują badania - jest jedną z najważniejszych cech nabywania mentalnych umiejętności. Samoświadomość ta przekładać się będzie także na większe poczucie własnej skuteczności, wzrost sportowych umiejętności, a te z kolei pozytywnie wpływać będą na sportowe wykonanie.** Jak dodaje psycholożka Anna Baumgardner: Znać siebie, znaczy lubić siebie.*** Chodzi o to, aby poznać siebie, swoje potrzeby, swoje emocje, zrozumieć to, co w sporcie mnie motywuje i daje satysfakcję w perspektywie nie tylko tu i teraz, ale też długoterminowej. Jednocześnie kiedy znasz siebie lepiej, to zaczynasz bardziej rozumieć swoje schematy myślenia oraz działania i dzięki temu możesz nad nimi pracować. Novak Djoković na swoim przykładzie pokazuje, jak ważne jest zadbanie o sferę psychologiczną, która rozwija osobę jako człowieka, ale przy tym pozwala maksymalizować jego osiągnięcia jako sportowiec. Chodzi o to, aby wewnętrzne dziecko, równolegle do rozwoju sportowego, wzrastało także emocjonalnie. Ważny jest holistyczny rozwój siebie, który pozwoli nie tylko zachować większą równowagę pomiędzy życiem prywatnym, a sportowym, ale także czerpać większą radość z uprawianej dyscypliny sportowej.

Autor: Dominic Bliss. Data wydania: 02/12/2024. Wydawnictwo: Familium s.r.o.

Więcej informacji o książce znajdziesz na stronie wydawnictwa: https://familium.pl/wszystkie-prezenty/92-novak-djokovic-tenisista-wszech-czasown-9788088333517.html

* Przytoczone w artykule cytaty pochodzą z książki Novak Djoković. Tenisista wszech czasów.

** Morre W.E., Stevenson J.R., Training for trust in sport skills, „The Sport Psychologist”, 8(1), 1994, str. 1–12.

*** Baumgardner A.H., To know oneself is to like oneself: Self-certainty and self-affect, „Journal of Personality and Social Psychology”, 58(6), 1990, str. 1062–1072.